Rosas

Het dansende lichaam van de mens staat centraal in een stilzwijgende, dienende, maar participerende ruimtelijkheid. Een minimaal onderscheid tussen het neutrale beneden en de lichtkapellen boven wordt beoogd. De lichtkapellen als koepels boven de dansers, omhullend èn zakelijk op afstand. Met een kleurenpalet van egaal wit, over wit op wit (toon op toon) tot zilvergrijs, met warme toets, als achtergrond voor, en echo van onze huid. Met een natuurlijke en bescheiden materialiteit die refereert naar de Arte Povera-beweging, naar eenvoud en een zacht minimalisme. Met een lichtwerking die de zwaartekracht op luchtige, kindse, speelse wijze, opheft. Het ontwerp omvat 3 kerngedachten :

De sheddakenstructuur wordt in haar zuiverste vorm hersteld en de draagstructuur herleid tot de essentie, gekoppeld aan het technische herstel ervan en de brandwerende behandeling.

Het ontwerp bestudeert de manier waarop de beglazing de beleving van de dansstudio’s zal bepalen. Een spel van heldere en opale delen, zuid- en noorderlicht zal de ruimte oriënteren. Het doel is daarbij om te werken met een lichte structuur van thermisch onderbroken profielen, in ritmische opvolging, maar maximaal beglaasd. Het aspect duurzaamheid is hierin inherent, zowel inzake keuze van de materialen, als inzake ventilatie en free cooling bij nacht.

De derde kerngedachte speelt in op de binnenwanden en het schilderwerk van de dansstudio’s en maakt samen met de beide eerste de conceptie van de white-box-dansstudio. De bestaande voorstellingsruimte van Rosas is een black box die sterk naar binnen is gericht. Om de dansers van Rosas tijdens vele uren repeteren wel voeling met buiten te geven, worden hun repetitieruimtes opgevat als één grote “white box”. De grens tussen binnen en buiten, en de beslotenheid van de repetitieruimte vervaagt.

i.s.m. Gafpa architecten, Gent